Ağzından köpükler saçarak, çatlamadan önceki son adımlarını atarken dindi tüm acısı kirli, siyah aygırın. Uygun mesafeden yapılmış uzun menzilli bir atış aygırın kafatasının arkasına doğru isabet aldı. Aygır yere devrilirken, binicisi de ayrı yöne tozlar kaldırarak yuvarlandı. Yerdeki hareketsiz aygırın koşarken kasılmış tüm organları gevşerken bağırsağında kalmış olan dışkılar ve gazda dinen toz bulutunun üstüne serbest kalırlar. Dinen tozların ve ölü at gazının arasında beliren suret ortamın havasını bozmayacak, yadırganmayacak birisine aitti. Hava alacakaranlıktı binici merminin geldiği yönü algılayamazdı zaten ama silahın patlama sesine ek olarak atın ensesine saplanan merminin ete çarptığı an çıkardığı sesi o nal seslerinin arasında bile fark etmişti. Hemen arkasından gelen düşüşün ardından ayağa fırlamak için harcadığı saniyeler ona ömür boyu gibi gelmişti. Ne kadar hızlı hareket etmeye çalışırsa sanki zaman o kadar uzuyordu. Kaslarını germek için harcadığı enerji sanki tonlarca ağırlığı kaldırmak kadar zordu. Kafası düşüşün verdiği sersemlik dışında alkol, afyon ve uykusuzluk ile yeterince bulanık vaziyetteydi. İçinde bulunduğu durumu değerlendirebilme ve buna göre hareket edebilme şansı uzun zamandır yoktu. Uzun zamandır günü kurtarma üzerine vakit geçiriyordu. Ne zaman hangi hayatı hangi işi yarıda bıraktığını nelerin eksik gedik olduğunu hiç bilmiyordu. Tabancasında kaç mermi olduğunu, matarasının dolu mu olduğunu neredeyse hiçbir şeyi bilmiyordu. Ayaklarını bacakları ters “v” şeklini alacak şekilde yere bastıktan ve kafasındaki diğer her şeyi her zamanki gibi boş verdikten sonra gözleri kimi öldüreceğini arıyordu.